این شعره هست این زیر 

این شعرو هر بار می خونم یه جوری حس سنگینی می کنم....حس شرم     

هی گفتم بزارم تا بفهمیم توقع خدا از ما چقد پایینه و ما بهش عمل نمی کنیم 

پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او : نازنینم اَدم!

با تو رازی دارم...!

اندکی پیشتر اَی..

اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش...

زیر چشمی به خدا می نگریست...

محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست.

نازنینم اَدم! ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید)

یاد من باش ... که بس تنهایم

بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید

به خدا گفت :

من به اندازه ی ....

من به اندازه ی گلهای بهشت .....نه ...

به اندازه عرش ... نه ....نه

من به اندازه ی تنهاییت ، ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !

اَدم ، کوله اش را بر داشت...

خسته و سخت قدم بر می داشت... !

راهی ظلمت پر شور زمین ..

طفلکی بنده غمگین اَدم!..

در میان لحظه ی جانکاه ، هبوط ...

زیر لبهای خدا باز شنید ،...

نازنینم اَدم !... نه به اندازه ی تنهایی من ...

نه به اندازه ی عرش... نه به اندازه ی گلهای بهشت ...!

که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش ...!

نازنینم اَدم .... نبری از یادم ..؟!

نظرات شما عزیزان:

آیانا

ساعت20:54---28 آذر 1394

شعر قشنگی بود مرسی که گذاشتی
خواهش و ممنون

اینهیه

ساعت7:58---28 آذر 1394

شعر خیلی قشنگ بود بار اول حفظش کردم علای فود
خواهش می کنم این شعرو بد جور دوس دارم

Tifani Fuji

ساعت13:43---27 آذر 1394

[وب سایت]

آجی بی نهایت مچکرم که این شعرو گذاشتی
خدایا به یادتم اگه بنده هات بزارن
واقعا خیلی سخته اما بازم..... من خیلی این شعرو دوست دارم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: